•  

Ervaringen Oostenrijk 2010

 

Irma en Alexandra september 2010

We zijn weer terug van een weekje wandelen in Oostenrijk. Een vermoeiende, maar geweldige vakantie.
Hieronder een kort verslagje voor degene die het willen lezen.

Dag 1: Heenreis naar Oostenrijk. Na een zeer lange reis, door heel veel stau, zijn we uiteindelijk aangekomen in Rauris, appartement Goldgrube in de stromende regen, een goed begin van de vakantie......

Dag 2: We zijn met de auto naar Raurisertal gereden. Daar hebben we op de eerste parkeerplaats onze auto neergezet en zijn daar opgepikt door Francois van Dogwalktrail. Hij heeft ons een transfer gegeven tot halverwege de berg. Hier zijn we uitgestapt en hebben we heerlijk gewandeld door het Rauriser Urwald en Raurisertal. De zon scheen vandaag heerlijk en hebben heerlijk in het zonnetje gezeten en gewandeld. Na zo´n 4,5 uur kwamen we weer bij de auto aan en zijn terug gereden naar Goldgrube waar we ook deze nacht zouden slapen.

Dag 3: Met de auto naar Ferleiten gereden. Net voor de tolpoort om de Grossglocknerstrasse op te gaan hebben we de auto geparkeerd. Hier stond Bianca van Dogwalktrail op ons te wachten om ons een transfer te geven naar Pasterzerhaus. In deze berghut slapen we vannacht. Na onze spullen op de kamer gezet te hebben zijn we aan onze wandeltocht begonnen. Eerst over de stuwmeren heen en vervolgens richting de Kaiser Franz Joseph Hohe, om vervolgens na een zware klim de top hiervan te bereiken. Op de Franz Josph Hohe heerlijk in de zon gezeten, even bijkomen en wat drinken.Daarna een stukje verderop aan onze afdaling begonnen om na zo´n 5,5 uur lopen het Pasterzerhaus te bereiken. De honden waren volgens mij ook erg blij om in de berghut aan te komen. En het is zeker niet laat geworden deze avond.

Dag 4: Wederom met een transfer van Dogwalktrail naar Hochmais gereden. Hier hebben we een afdaling gedaan van ongeveer een uur richting de Trauneralm. Dit is een berghut uit 1890. Eigenlijk was het meer een spookhuis dan een berghut. Alles piepte en kraakte. De ramen zaten wel dicht, maar daar kwam zoveel wind doorheen dat het net leek alsof ze open stonden. De wind nam ook toe, waardoor alles nog harder ging kraken, de lichten dimden af en toe en de deuren piepten. Tijdens het avondeten kregen wij te horen dat wij en de honden de enige waren die vannacht aanwezig zouden zijn in de hut. Maar de deur gewoon dicht doen, kan niet op slot, maar dat is normaal hier. We hebben echt geen oog dicht gedaan. Door de harde wind gingen de luiken van de ramen ook nog eens als een gek klapperen en was het pikke donker... Wat een spooknacht.

Dag 5: Vanaf het spookhuis ging onze wandeling verder door het dal. Na ongeveer 2,5 uur hebben we Ferleiten bereikt, tussen het loslopende vee door. Hier stond onze auto, waarmee we naar Walchen, Piesendorf zijn gereden, naar app. Flatscher. Het appartement voor de resterende dagen.

Dag 6: Vandaag zijn we naar Kaprun gereden. Naar de Klammsee. We dachten dat de honden het wel lekker zouden vinden om even te zwemmen na al dat gewandel. Ze hebben er heerlijk van genoten. Na de honden `thuisgebracht` te hebben zijn we zelf weer terug gegaan naar Kaprun en hebben daar de Sigmund Thun Klamm waterval bewandeld. Prachtig!

Dag 7: Onze laatste wandeldag. Besloten om er nog even van te genieten. We zijn naar Krimml gegaan. En hebben hier de Krimmler waterval bewonderd. Het was een flinke klim, voor zowel ons als de honden erg vermoeiend. Blij het gezien te hebben, want het was echt geweldig!

 
Ervaringen Oostenrijk 2010
 
Dag 8: Terugreis naar huis, die gelukkig heel wat sneller ging dan de heenreis.

Het was een geweldige vakantie. En nu alle vier bijkomen van al het gewandel!!
 
Ervaringen Oostenrijk 2010

Door de ogen van Zoë.

Het is zaterdag 14 augustus 2010 en mijn honden wandelvakantie bij DogWalkTrail in de prachtige bergen van Oostenrijk zit er alweer op.
Mijn vrouwtje en ik zitten samen nog na te genieten.

Het is een week terug dat we aankwamen, Zaterdag 7 augustus rond 17.00 uur in de avond. Ik voelde me meteen thuis in ons vakantie verblijf. De twee baasjes Bianca en François, van DogWalkTrail kwamen ons dezelfde avond welkom heten. Ik kreeg een hele mooie rubberen bal aan een koord cadeau, die ik in een mum van tijd 100 jaar had gemaakt. Mijn vrouwtje Joke en ik gingen die avond vroeg op onze slaapkussen liggen.

Zondagochtend ben ik mijn soortgenootjes met hun baasjes gaan ontmoeten. Ik heb ze even allemaal laten horen dat ik Zoë ben. Die Beagle Scoobie vond ik wel een sappige reu, maar een tikkeltje te jong. We konden het wel goed samen vinden. We gingen wandelen in een hele mooie klam. De Sigmund-Thun Klam. Wat trapjes omhoog en weer omlaag, met wild water onder een lange houten brug. Voor mij als stoere teef, was dat tikken. Daar draai ik mijn poot niet voor om. Baasje François van DWT. was onze gids en vrouwtje Bianca van DWT had halverwege de route voor de inwendige mens gezorgd. Het was een kei leuke kennismakingsdag geweest. Ik vond het allemaal reuze spannend.

Maandag, al vroeg van m’n slaapkussen. Ik mocht vandaag met een grote Gondel mee, richting de Schmittenhohe.
Vandaag was Gerdi ook een wandelgids van DogWalkTrail, onze Alfa van de roedel. Je mocht boven in de bergen los, dus rende ik over de slingerpaadjes en alpenweide wel drie keer heen en terug, langs mijn vrouwtje.
Ik was helemaal door het dolle heen en rolde steeds van plezier door het gras. Even m’n flaporen weer uitschudden en hup daar ging ik weer. Als er ergens een koe of geit te bekennen was, moest ik even aan de lijn. Ik had een geweldige dag gehad in de prachtige natuur van de Oostenrijkse bergen. In de avond lag ik uitgeteld in het restaurant naast m’n vrouwtje, terwijl ze haar bakje leeg at.

Dinsdag, een kei gave dag. Ik ging de GrossGlockner bedwingen. Ik ben nog nooit in m’n hondenleven zo hoog bij de wolken geweest. Omdat er wild op het gebergte zat, moest ik daar aangelijnd blijven Het vrouwtje had weer geluk, want ik trok haar omhoog en omlaag. Francois het baasje van DogWalkTrail, was vandaag onze roedelleider en had een hele mooie wandelroute voor ons uitgestippeld. Het waren weer kei spannende paadjes, mijn vrouwtje zei dat ze het ontzettend mooi vond. Ik vond het ook heel opwindend en flapperde veel met m’n oren. In de avond lag ik zowat in coma, zo moe en voldaan was ik.

Woensdag, een hele heftige dag. Francois onze roedelleider had een super toffe wandeling voor ons in petto.
Een Kamwandeling, eerst weer in een gondel omhoog naar de Kitzsteinhorn, best een beetje spannend. En……… ik mocht lekker weer los rennen en rollen. Klauteren over steile bergpaadjes en over stromende beekjes. Toen we boven op de berg stonden, was het toch wel even heftig. Ik moest of voor of achter mijn vrouwtje blijven lopen, aan de lijn. Het was een heel smal paadje over de berg heen. Omdat mijn vrouwtje heel relaxed was en geen hoogtevrees had, was ik ook heel rustig. Ik had er alle vertrouwen in, dat Francois, onze roedelleider ons weer heelhuids naar de andere kant van de berg zou loodsen. Het was echt kicken, die kamwandeling. Ik vond het weer een topdag en lag evenals de vorige dag, weer uitgeteld op mijn slaapkussen.

Donderdag, weer met onze DogWalkTrail roedelleider op pad. De Kitzlochklamwandeling in Taxenbach ging het worden. Er liep heel veel wild water doorheen en ver erboven gingen wij over heel veel houten stellages, langs de wand lopen. Ik heb me toch een partij trappen beklommen, het waren er geloof ik alleen al op de heen route totaal 401 stuks en toen weer terug. Ik trotseerde allerlei trappen, van hout en van ijzer. Liep door tunnels en door een hele donkere grot. Het vrouwtje had een zaklamp bij, anders zag ik echt helemaal niks. Ik heb stiekem nog gesnuffeld of er soms nog ergens een goudklompje lag. Jaren geleden hadden ze hier namelijk goud gevonden.
Gelukkig dat mijn vrouwtje iedere dag de kussentjes van m’n pootjes met speciale wax voor hondenpoten had ingesmeerd. Mijn kussentjes waren net zo sterk als de zolen van de bergschoenen van mijn vrouwtje.
Wederom weer een super vette dag. En ja hoor, zodra mijn hondenlichaam het slaapkussen voelde, vielen mijn ogen dicht.

Vrijdag, voor het vrouwtje en mij een vrije dag. Omdat ik voor mijn vakantie mijn bil had bezeerd, mocht ik van de dierenarts niet in het water. Het DWT Team, zou deze dag gaan kanovaren en je begrijpt wel dat ik dan meer in het water lig dan op de kano zit. Dus dat werd een wandeling naar Zell am See. Ook leuk. Het weer keek wel donker en we hoopte dat het geen hondenweer zou worden. De hele week hadden we geweldig weer gehad, met meestal later op de avond en in de nacht regen met soms een flinke onweersbui. Maar dan lag ik toch lekker droog op m’n kussen. Het vrouwtje en ik hebben nog een hele gave sportwinkel bezocht, met hondenpootjes op de kleren.
Daarna zijn we naar het centrum van Zell am See gewandeld. Daar was het erg druk met vreemde soortgenootjes en daar werd ik een beetje nerveus van. We zijn toen maar naar de trein gewandeld en voor het eerst in m’n hondenleven, heb ik ook in de trein gezeten. Kicken!!!!

Ik hoop dat het vrouwtje volgend jaar weer naar DWT in Oostenrijk gaat en dan gaan we misschien toch kanovaren en de andere tochten ontdekken. Wat een indrukken heb ik toch te verwerken gehad. Het vrouwtje was reuze trots op mij.

 
Ervaringen Oostenrijk 2010
 

Het is een super mooie hondenvakantie geweest. Het Team van DogWalkTrail hadden het strak voor elkaar.
Ze hebben heel goed voor het vrouwtje en voor mij gezorgd. Het welkom, het appartement, het heerlijke eten en ontbijt, de spontaniteit in hun werk en bovenal de supermooie wandelingen. Baasje Francois en vrouwtje Bianca van DWT hebben ons een onvergetelijke vakantie gegeven. Hartstikke bedankt.

Helemaal toppie!!!!!!!!

Een hele vette knuffel van Zoë en heel veel groetjes van ’t vrouwtje, Joke.

 
Ervaringen Oostenrijk 2010

 
Jouri en Tijn vertellen over de DogWalkTrail Familie week:

De eerste dag kwamen we aan en hebben we eerst onze spullen weggelegd. Het was een heel mooi uitzicht; we zagen een kerk en een gletsjer. We hebben ook een keer pijl en boog geschoten, dat was echt heel erg leuk. Bij de wandelingen kwam ik hele mooie Watervallen tegen. Ik heb ook een drakenwandeling gemaakt daar moesten we allemaal opdrachten doen, bijvoorbeeld in een wiel rennen en dan moest je goed kijken welke steen je zag. Het kan geel, rood of blauw zijn. Ook hebben we gebarbecued bij Bianca dat was ook heel erg gezellig.
 
Ervaringen Oostenrijk 2010 Ervaringen Oostenrijk 2010
 

Tijdens een andere wandeling moest we allemaal vragen beantwoorden, bijvoorbeeld: ‘hoe heet de hond op dit plaatje?’ of we moesten trucjes/opdrachten doen met onze hond. We vonden toen een schat; er zaten een heleboel snoepjes in en ook iets voor de hond. We hebben ook een keer heel laat in de avond gewandeld, we kregen toen een lampje op ons voorhoofd.

Ook hebben we samen met papa op een vuilniszak gegleden in de sneeuw Bij de Gröss glockner zijn we door tunnels gelopen en toen we daaruit kwamen moesten we marmotten zoeken. We hebben er twee gezien en die floten heel erg hard.

We hebben het heel gezellig gehad, er waren allemaal aardige leuke mensen en honden. Ook onze hond Scooby heeft vriendjes gekregen en veel leuke dingen gedaan (bijna een haas gevangen, kennisgemaakt met een ezel en heerlijk gerend en gespeeld)

We wilden helemaal niet terug naar Nederland en komen zeker terug,


Groetjes Jouri (8) en Tijn (6)

 
Ervaringen Oostenrijk 2010
Terug naar boven