•  

Ervaringen Oostenrijk zomer 2003

 
Vakantie Paul en Angelique met Scooby en Daisy augustus 2003

Het touwparcours
Bianca had ons overgehaald om nog een week langer te blijven, waarvan de laatste dag een verrassing zou worden voor ons. Nou hielden wij wel van verrassingen, maar deze was wel erg heftig. Een touwparcours!
In onze onnozelheid dachten wij; een beetje heen en weer slingeren aan een touw, wisten wij veel? Dat het heel iets anders inhield, daar kwamen we vlug achter. Wat dacht je van over een balk balanceren zo'n 5 meter boven de grond?
 
DogWalkTrail hondenvakantie ervaringen Oostenrijk 2003 zomer
 
Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen. Het begon met het aantrekken van het klimharnas. Voor Angelique moest de grootste maat van stal worden gehaald maar het paste. Met het opzetten van een helm en het lange haar in een staart konden we van start. Onze eerste hindernis was een klimwand. Na uitleg van het zekeren klom ik als eerste naar boven. Angelique zou mij zekeren en ik haar. Dat het niet mee viel kan ik jullie wel vertellen. Op tv ziet het er altijd makkelijk uit. Toch kwam ik zuchtend en steunend boven. Hier genoot ik even van het uitzicht. Toen moest ik weer naar beneden. Dat is weer een heel ander pakkie an. Terwijl ze beneden het touw telkens een beetje lieten vieren moest ik me al springend naar beneden begeven. Bij de laatste sprong liet mijn vriendin me "per ongeluk" net boven de grond bungelen wat je toch geen prettig gevoel geeft als man zijnde.

Zijzelf kwam niet helemaal tot boven omdat ze, zogenaamd, een splinter in haar pink had opgelopen. Onze volgende hindernis bestond uit drie delen, een horizontaal gelegen touwladder, een dikke balk en je laten vallen. Er werd van ons verwacht dat we een paal beklommen, daarna op handen en voeten de touwladder overbrugden en daarna balanceren over de balk. Als we dat volbracht hadden moesten we ons spontaan in rugligging van de balk af laten glijden.

Eenmaal op de touwladder viel het wel mee. De balk leek van beneden af gezien een heel stuk lager. Je bent dan wel gezekerdt maar dat voelt niet zo. Eenmaal aan het eind moest je weer een stukje terug en op je rug gaan liggen. Het liggen is wel fijn maar dan moet je eraf rollen. Dat geeft je toch niet zo'n lekker gevoel. Pas als je in de touwen hangt denk je; "Het valt wel mee". Dan komt de volgende uitdaging.

We moesten bij deze uitdaging eigenlijk samenwerken. Je kwam samen op een plankje te staan en moest dan op een afgesproken teken naar een trapeze springen. Angelique ging eerst. Zodra die op de plank zat kreeg ze de bibbers. Met geen mogelijkheid ging die nog staan. Dus ik omhoog. Het was wel hoog en het plankje erg smal maar het lukte om naast haar te gaan staan. Angelique liet zich zittend eraf vallen. Ik bereide me voor om naar de trapeze te springen. Het lukte in 1 keer. Goed hé.

De volgende oefening was makkelijk. Klim op een groot hoog plateau en laat je rustig omlaag glijden. Het was echt lekker om zo naar beneden te glijden.
Als uitsmijter hadden ze nog iets leuks in petto.
 
De stoel.

Hier had je het helemaal zelf in de hand. Angelique ging eerst. Ze werd tussen 2 palen in gehangen en toen moesten we ze optrekken. Dat was nog een heel gewicht. Op een gegeven moment riep ze stop en wij moesten de spanning erop houden. Op het moment dat ze een knop indrukte was die spanning ineens weg. Ik viel zo een eind achterover en zij gilde zowat heel Oostenrijk bij elkaar. Toch vond ze het leuk.

Toen was het mijn beurt. Wat er precies ging gebeuren had ik bij haar al gezien maar hoe het zou voelen was een erg grote verrassing. Zodra je de knop hebt ingedrukt val je eerst recht naar beneden. Dan komen de kabels strak en ga je heen en weer slingeren. Gewoon een geweldig gevoel.

Dat was de laatste uitdaging en het was nu de beurt aan de honden om wat behendigheid te laten zien. Met Scooby werd er wat gesprongen. Daisy en Scooby werden door een spinnenweb over gegeven naar de andere kant.

Na een kleine verfrissing was de vakantie toch echt afgelopen voor ons. Het was een geweldige vakantie geweest en we kunnen amper wachten op volgend jaar.
 
DogWalkTrail hondenvakantie ervaringen Oostenrijk 2003 zomer
 
Bij DWT blijf je tevree!

Voor de derde keer op rij (augustus 2002 – zie ervaringen Oostenrijk – zomer 2002 -, april 2003 – zie ervaringen Oostenrijk – winter 2002 - en augustus 2003) rekenden we op Dogwalktrail om ons (Dirk, Inge, Karlien en de Duitse doggen Zino en Bachus) een onvergetelijke vakantie te bezorgen.

En of Bianca daarin geslaagd is!!!

Het leidt ons te ver om alle activiteiten van 15 dagen vakantie in geuren en kleuren uit de doeken te doen. Een boeiende afwisseling van begeleide wandelingen, boogschieten, touwparcours, kanovaren, fietsen, etentjes, heel veel leuke babbels over honden en de hondentaal, en nog zo
veel meer, brachten weer meer dan we verwacht hadden.
Bianca slaagde er nogmaals in om wandelingen uit te stippelen op maat van alle deelnemers en over heel andere wegen en paden dan tijdens onze vorige vakanties.
 
DogWalkTrail hondenvakantie ervaringen Oostenrijk 2003 zomer
 
Angelique en Paul en hun honden Daisy en Scooby
 
Het zou zonde zijn dat je tweemaal dezelfde begeleide wandeling zou maken, zegt ze. Haar blijgezindheid en die van haar vriend Fritz, bezorgen ons elke dag opnieuw een goed gevoel.

De zeer flexibele aanpassing van het basisprogramma aan de wensen en de mogelijkheden van alle deelnemers, mensen en honden, springt telkens weer in het oog.

En als kers op de slagroomtaart leerden we deze keer twee heel toffe en goedlachse hondenliefhebbers kennen: Angelique en Paul en hun honden Daisy en Scooby. (Hun verhaal lees je elders) Als alles goed zit, ontmoeten we hen volgend jaar in augustus opnieuw bij DWT voor een nieuwe spannende vakantie.
Tot dan!

Bedankt Bianca, Fritz en hun honden Bodhi en Utah.
Dirk, Inge en Karlien Van Aerschot
 
DogWalkTrail hondenvakantie ervaringen Oostenrijk 2003 zomer
 
Juli 2003
Mike is niet zo goed in een stukje schrijven maar hij heeft wel een gaafe om mooie foto's te maken. Deze heeft hij neergezet op zijn site en daar kunnen jullie een indruk krijgen van de vakantie van Mike en zijn labrador Timo. Ze zijn ook al eens in de Ardennen bij DWT geweest en deze foto's kunt u daar ook vinden
dus neem snel een kijkje op:

http://www.mikesplaza.nl/


Groetjes DogWalkTrail

DogWalkTrail hondenvakantie ervaringen Oostenrijk 2003 zomer
 
Een deel genomen uit het dagboek met ervaringen van Frederique, Peter en Ronald met hun honden Lady en Sparky in juni 2003. Na een weekend zonder honden in de Ardennen besloten wij dat de familie niet compleet was zonder onze twee honden. Al die mensen leuk zien wandelen in de Ardennen met hun hond en onze hond bij een ander, dat voelde voor ons niet goed. Voor de vakantie zochten wij naar een vakantie met hond in de bergen met begeleiding want wij wilden geen risico lopen onze honden (Sparky, Sheltiepup van 10 maanden, en onze ex zwerver collie/Epagneul kruising Lady uit Bretagne) in een kloof of gletsjer te verliezen. Ook mogelijk afschieten tijdens loslopen boezemde ons angst in.

Op internet vonden wij DogWalkTrail en het programma van Oostenrijk beviel ons. Kortom: wij hebben geboekt voor een vakantie met hond in de bergen. Goed ingeënt gingen wij op pad. Hier ons verslag.

„We rijden van Rothenburg in Duitsland naar Oostenrijk en kunnen makkelijk het dorpje Piesendorf vinden. De bakkerij van chaleteigenaresse Elisabeth lijkt verlaten, maar na een paar minuten komt ze tevoorschijn. Ronald wordt meteen verwend met zoete broodjes en wij kunnen opgeven hoeveel broodjes en zoetwaren we elke ochtend bezorgd willen krijgen. Bianca van Leeuwen arriveert snel en we drinken een biertje op het hete terras van het restaurant in Piesendorf. Het blijkt dat de andere deelnemers in verband met een sterfgeval niet kunnen komen en dat vinden we erg jammer, want het is altijd leuk om enthousiaste mensen met honden te ontmoeten en voor Ronald om andere kinderen te zien. Een mandje van Bianca vol welkomstgeschenken waarvan de hondensnoepjes in de buik van haar eigen honden verdwenen waren maakte het welkom af. Het uitzicht van het appartement was subliem. Je overzag het hele dorp vanaf de heuvel. Ons appartement in het chalet is groot en er is gelukkig een ligbad. Het chalet heeft zoals bijna alle huizen in Oostenrijk kolossale hangplanten die prachtig bloeien. We lopen door Piesendorf en eten nog een patatje. Teruglopend naar het chalet valt meteen op dat Lady de weg al weet. Dat beest heeft een geweldig navigatiesysteem in haar kop“
 
DogWalkTrail hondenvakantie ervaringen Oostenrijk 2003 zomer DogWalkTrail hondenvakantie ervaringen Oostenrijk 2003 zomer
 
„De hondenweek begint meteen al spectaculair: met een cabine twee kilometer de Schmittenberg op. De honden stappen in de cabine alsof dat de gewoonste zaak van de wereld is. Het is een mooie wandeling van vele uren om weer beneden te komen. Bij dat schuine lopen gebruik je voetspieren die Basis buiten gebruik zijn, maar dat blijkt pas een dag later. De bergen zijn erg mooi en er groeit van alles langs de weg dat eigenlijk geen onkruid genoemd zou mogen worden“

„. Sparky verdween in een tunnel onder de weg en kwam even later vrolijk aan de andere kant in het beekje tevoorschijn. Het is leuk om zo’n vrolijk hondje een nieuwe wereld te zien ontdekken. Ook Lady lijkt merkbaar te genieten van deze natuur en deze omgeving. En het is natuurlijk ook niet echt vervelend voor actieve honden om zoveel uren per dag uitgelaten te worden!“
„Ronald daalt de berg in hoog tempo af en lijkt onvermoeibaar. Hij is kerngezond en geeft ons het nakijken. Regelmatig komen we hem tegen, zittend op een boom of steen, en dan zegt hij: “Hèhè, zijn jullie daar eindelijk?” Ronald vindt deze vakantie erg leuk.“ „’s Middags gaan we met Bianca en een vriend in een Canadese kano varen op het meer van Zell am See. De hondjes in de boot en Sparky voorop piepend dat de roedel bij elkaar moet blijven. Na het kanovaren, wat Ronald ook prima doet, gaan we nog even zwemmen in het meer.”
“We vertrekken vroeg naar de Gross Glöckner, de hoogste berg van Oostenrijk. Daarna naar de gletsjer en het ‘eeuwige’ ijs. Het valt op dat het peil sterk gedaald is. In de afgelopen 40 jaar is de gletsjer minstens 40 meter lager geworden. Als dat zo doorgaat is er over enkele decennia geen gletsjer meer! Sparky blijft ijs happen dat vast zit en maakt stoere bokkensprongen. De afdaling is de moeite waard: we zien schitterende grotten van ijs. Een aparte ervaring als je daar zo staat in een t-shirtje.“
 
DogWalkTrail hondenvakantie ervaringen Oostenrijk 2003 zomer DogWalkTrail hondenvakantie ervaringen Oostenrijk 2003 zomer
 
Ervaringen Kim en Marc met labrador Jip Inge met Bandor en Ischa en Marjon met Bonnie en Thomas:
 
Een greep uit het dagboek van deze gezellige groep die elkaar bij DWT leerde kennen in de Ardennen:

Vandaag was de dag van mijn leven. ‚s morgens om 10.00 verzamelen. Samen met Leo naar boven
gegaan om van 2000 meter te springen. Paraglyden noemen ze dat. Met een beetje pijn in mijn buik
begon ik aan de vlucht. Eenmaal van de berg af en in de lucht was mijn buikpijn al gauw weg.
Het was echt gaaf met een gigantisch uitzicht. (kim) Iedere dag verse broodjes en gebak zoveel als je wilt.
Het wordt iedere dag netjes bezorgd of aan de deur gehangen, als dat geen vakantie is...............
Vandaag met de gondel omhoog gegaan de Areithbahn. Even spannend voor de hondjes maar eenmaal boven prachtig uitzicht en „grune wiesen“ met gele bloemen. Het was wel warm maar onderweg kwamen we beekjes en koeiendrinkbakken tegen. Een mooie tocht.
 
DogWalkTrail hondenvakantie ervaringen Oostenrijk 2003 zomer DogWalkTrail hondenvakantie ervaringen Oostenrijk 2003 zomer
 
Nog ff over het raften:

We gingen met ons 9-en in de boot, Jonas onze tatooo-man was onze leider. Eerst droog oefenen, ojee als dat maar goed gaat, links über… rechts über..... forwarts O jee wat is het nou. Stoooooooooooooooooop oké en nu te water. Jonas heeft veel humor constant maakte hij ons aan het lachen. De rivier was op sommige plekken heftig...gaaf

We zijn met de gondel de kitzsteinhorn opgegaan. In 3 etappes kun je op 3000 meter komen.
Gaaf, met de honden in de sneeuw.

Groetjes van de groep
 
 
DogWalkTrail hondenvakantie ervaringen Oostenrijk 2003 zomer
 
Korte samenvatting van het dagboek over de hele week van Alexandra en Paul met hun hond Beau:
 
Zaterdag: Wandeling gemaakt richting „hundstein“, schitterend uitzicht over Thumersbach. Utah en Beau lekker in het water gerend, kei leuk.

Zondag:Met gondel omhoog en daar in hut „Glocknerhaus“ gegeten, toen naar „jagersteig“ gelopen, een pad waar je opdrachten moest doen voor lichaam, geest en je ziel. Paul deed de eerste opdracht, blootvoets lopen goed voor de voeten, De 2de was voor het evenwicht en de balans. Ik moest met 2 honden een evenwichtsbalk en paaltjes over lopen. De derde opdracht deden de hondjes, door een waterbad lopen, goed voor de doorbloeding.  Na dit pad een mooie wandeling gemaakt terug naar de auto.
 
 
Maandag: rustdag, vandaag op eigen gelegenheid naar Kaprun geweest naar de Stausee. Daar op derde niveau een schitterend uitzicht over de Stauseen van Kaprun. Over de rotsen naar de sneeuw geklommen, Beau vond het helemaal geweldig.

Dinsdag: Na veel bochten een rubberlucht (*probleempje bij de auto maar hij heeft het eind
gehaald hihi) bij de Gross Glockner aangekomen, wat is dit schitterend. Naar beneden gelopen en
op de gletsjer gestaan. Met het treintje omhoog. Paul wilden graag mormel tieren zien en die hebben we nog gezien, paul helemaal blij,

Woensdag: Grotten bezocht in Weissbach, een schitterende ervaring
Donderdag:Paul ging raften en Bianca en ik gingen waterfietsen, Het raften was goed bevallen maar had nog iets ruiger gemogen van Paul. Veel schik gehad met de het stunten van Bianca tijdens het waterfietsen. S’avonds Oostenrijks eten bij de Saustalle, heerlijk gegeten .

Buiten was er Oostenrijkse muziek en zang, geweldig.
Geweldige vakantie gehad, veel gezien en gedaan. Kei bedankt voor deze geweldige vakantie,
tot de volgende keer, we verheugen ons er nu al op.

„Paul, voor volgend jaar zal ik een super spannende adventure dag voor je in elkaar draaien
dus maak je borst maar nat,

groetjes Bianca“
 
 
Winter in Oostenrijk 2003
 
Dit jaar waren onze lieve gasten dirk en Inge en Karlien met een deel van hun roedel weer bij DWT maar dit maal in de winter.... Voor herhaling vatbaar… April 2003
Het was zeven maanden geleden, een schitterende zomervakantie met DWT achter de rug. We wilden Oostenrijk wel eens zien in het wit. Nou, wit? Begin april was het half groen, half wit, maar nog net wit genoeg om Karlien haar eerste skilessen te laten volgen. Onder de deskundige begeleiding van Bianca kwam Karlien binnen de kortste keren als een speer van de berg. Inge en ik vonden ondertussen onze weg met onze twee Duitse doggen, Zino en Bachus, over de dichtgesneeuwde bergpaden. Vele uurtjes hebben we doorgebracht bij lekkere etentjes,

keuvelend met Bianca en Fritz over honden en over onze schitterende ervaringen met de Roedelmethode. Tijdens deze eerste week van april konden we ook getuige zijn van de eerste steenlegging van de Canadese blokhut van Bianca en Fritz. Het belooft prachtig te worden.
Geen twee zonder drie!! Onze leuke ervaringen van augustus 2002 kregen alleen maar een schitterend vervolg. In augustus 2003 zijn we er voor de derde, en wellicht niet de laatste keer.
Bedankt Bianca en Fritz!
 
 
Door:Niels ,Roland ,Yvonne en Stanley

Zell am See in de zomer is heerlijk maar het leek ons ook leuk om het nu eens met sneeuw te zien. Gelukkig had het nog wat gesneeuwd voordat wij kwamen en alles zag er prachtig uit. We zijn nog nooit op wintersportvakantie geweest maar het is ons prima bevallen. Stanley had het heel goed naar zijn zin in de sneeuw. Hij was alleen 's avonds erg moe maar dat waren wij ook van een lange dag in de sneeuw. Roland kreeg snowboardles en vond dat erg leuk. Na een paar dagen begon Niels ook zin te krijgen in skiën en na een paar privé-lessen van Bianca had hij het snel onder de knie en kon hij met zijn zoon de berg af. Stanley en ik hebben heerlijk gewandeld en gekeken naar alles wat er op de pistes gebeurde. Ook genoten van de prachtige besneeuwde bergtoppen! Na het wandelen, skiën en snowboarden was het tijd voor apreski en heerlijk (Oostenrijks) eten. Helaas lag er niet genoeg sneeuw om een sneeuwschoenwandeling te maken maar dat heeft de pret niet gedrukt. Het was weer een heerlijke vakantie!! Bianca bedankt en tot de volgende keer!
 
Terug naar boven