DogWalkTrail Oostenrijk
Startpagina
Menu
Intro
Oostenrijk
Oostenrijk 2011
Oostenrijk 2010
Oostenrijk 2009
Oostenrijk 2008
Oostenrijk zomer 2007
Oostenrijk Zomer 2006
Oostenrijk Winter 2006
Oostenrijk Zomer 2005
Oostenrijk Winter 2005/2006
Oostenrijk 2004
Oostenrijk 2003
Oostenrijk 2002
Ervaringen familie van Aerschot
Ervaringen Yvonne en Roland
Met mijn geleidehond Baya naar Oostenrijk bij Dogwalktrail
Bo bij Dogwalktrail
België
België 2011
België 2008
België 2007
België 2005
België 2004
België 2003
België 2002
België 2001
Nederland
Nederland 2010
Nederland 2009
Nederland 2008
Kids vertellen
DWT in de Media
DWT in de Media
Onze Hond (mei 2001)
Onze Hond (jan 2003)
Onze Hond (mei 2004)
Onze Hond (feb 2008)
Onze Hond (mei 2010)
Onze Hond (september 2016)
Kanovaren met leden van AMCN
Hondenmanieren (2006)
Hondenmanieren (juli 2001)
Hondenmanieren (april 2013)
Hondenmanieren (jan 2005)
Malamute clubblad (2001)
Malamute clubblad (2005)
Border Collie clubblad
Leonvaria
DWT in de Media
Huskyblad (2002)
Akita clubblad (sept 2003)
Woef (2003)
Rond om sport (2005)
Wraf 2006
ANWB Kampioen 2006
Hulphond 2007
Op pad (sept 2009)
Hondenleven (feb 2009)
Margriet (mei 2012)
2013 Dogs Today
Voorjaar 2013 Huis & aanbod
Foto en Video
Moodmasters DogWalkTrail promo film
DogWalkTrail bij Honden TV - RTL4
GrossGlockner 2014
DogWalkTrail Movie
TV België Vlaanderen Vakantieland 2007
Home
Kids vertellen
De kaas van Hubert
Vrijdag 19-08-2005
Door: Fraukje Puts 13 jaar
Deze dag zouden we om 12:30 verzamelen bij de Maiskogelbahn. Daar gingen we met een gondel
(die prop vol zat) naar boven. Dit was de laatste dag, en in plaats van naar boven te wandelen (wat we de 1
e
paar dagen deden) gingen we net als de 1
e
dag naar beneden wandelen. Het was een iets andere wandeling dan degene die Bianca Basis deed omdat die ‘gesperrt' was. We liepen door de bossen en open velden. Het waren vooral kleine paadjes waar je goed op je hond moest passen dat die niet ineens naar beneden viel.
Op ongeveer de helft van de tocht zagen we een bordje die aangaf dat er een hut in de buurt moest zijn. We zagen echter (nog) geen hut. Na een tijd lang om ons heen te hebben gekeken zagen we, helemaal aan de top van een berg een hut. Dat was wel errug ver. Maar vlak daaronder zat er nog een en iets lager dan ons aan de overkant van een riviertje ook eentje. Hoe we daar moesten komen wisten we niet, dus volgde we maar gewoon het pad. Het pad leidde ons over het riviertje en uiteindelijk kwamen we bij de hut aan. Daar stond buiten een oud mannetje in echte Oostenrijkse kleding (die hij duidelijk al heel lang aan had).
Hij vertelde dat hij Hubert heette en vroeg of we even in de hut en naar zijn kaas wilden kijken. Tuurlijk wilden we dat. De hut was helemaal van oud hout en heel ouderwets. Er waren 3 kamers, 1 slaapkamer + keuken, 1 kamer waar de kaas stond en met een houten bad waar hij de kaas in laat weken en 1 kamer met 2 grote schone ketels, en er was ook nog een zolder, wat daar was hebben we niet gezien. Een badkamer of wc was nergens te bekennen. Hij vertelde dat hij om de dag met een houten rugzak (die veel op een soort stoel leek) naar beneden liep met de kaas op zijn rug, want in het dorp beneden verkoopt hij zijn kaas. Wij vonden dat natuurlijk heel knap voor zo'n oude man. We mochten een stukje van zijn kaas proeven en Bianca vroeg of we de kaas ook hier konden kopen.
Dat mocht. Mijn ouders en Bianca kochten ieder ¼ kaas. We bedankten hem en gingen weer verder met de wandeling. Na een tijdje gelopen te hebben vonden een verassing. Aan een stuk zandweg stond een auto met melkkannen erin. Wij die dachten dat Hubert helemaal naar het dorp liep maar hij ging dus een heel stuk met de auto. Maar om dat heel stuk naar de auto te lopen is ook heel knap op zijn leeftijd. Toen we uiteindelijk weer bij Bianca aan kwamen gingen we heerlijk BBQ-en. De vlaamse gasten (met wie wij die week waren) hadden heerlijke salades meegebracht. En het toetje was banaan op de BBQ. Heerlijk allemaal.
Daarna gingen we een fakkeltocht doen, we liepen een stukje tot we bij een pad waren en we de fakkels aanstaken, Nienke (mijn zus 15) en ik mochten met de fakkels lopen. Wij moesten voorop lopen richting een houten bankje, daar zou volgens Bianca's opdrachtgever een cadeautje zijn voor Karlien, Nienke en voor mij. Maar bij dat bankje konden we echter niets vinden. De opdracht gever had iets verteld over een houten voorwerp dat door mensen gemaakt was. Toen herinnerde iemand zich een houten schuur iets verder terug. Daar liepen we heen. Daar vonden we een plastic zak. Daar zaten 2 T-shirts in en een klein hondje in een mandje.
De T-shirtjes met DogWalkTrail erop waren voor Nienke en mij en het hondje voor Karlien. Op de terug weg moest 1 van ons met de fakkel voorop en de andere met de fakkel achterop.
Toen we weer bij Bianca waren maakten ze een kampvuur, het was een hele gezellige avond. Maar omdat wij optijd terug moesten naar de camping konden we maar kort blijven. We namen afscheid en vertrokken.
Bianca, bedankt voor de gezellige week en alles eromheen.
Fraukje