•  

De kaas van Hubert

 
Vrijdag 19-08-2005
Door: Fraukje Puts 13 jaar
 
Deze dag zouden we om 12:30 verzamelen bij de Maiskogelbahn. Daar gingen we met een gondel
(die prop vol zat) naar boven. Dit was de laatste dag, en in plaats van naar boven te wandelen (wat we de 1e paar dagen deden) gingen we net als de 1e dag naar beneden wandelen. Het was een iets andere wandeling dan degene die Bianca Basis deed omdat die ‘gesperrt' was. We liepen door de bossen en open velden. Het waren vooral kleine paadjes waar je goed op je hond moest passen dat die niet ineens naar beneden viel.



Op ongeveer de helft van de tocht zagen we een bordje die aangaf dat er een hut in de buurt moest zijn. We zagen echter (nog) geen hut. Na een tijd lang om ons heen te hebben gekeken zagen we, helemaal aan de top van een berg een hut. Dat was wel errug ver. Maar vlak daaronder zat er nog een en iets lager dan ons aan de overkant van een riviertje ook eentje. Hoe we daar moesten komen wisten we niet, dus volgde we maar gewoon het pad. Het pad leidde ons over het riviertje en uiteindelijk kwamen we bij de hut aan. Daar stond buiten een oud mannetje in echte Oostenrijkse kleding (die hij duidelijk al heel lang aan had).
 
DogWalkTrail kids vertellen DogWalkTrail kids vertellen
 
Hij vertelde dat hij Hubert heette en vroeg of we even in de hut en naar zijn kaas wilden kijken. Tuurlijk wilden we dat. De hut was helemaal van oud hout en heel ouderwets. Er waren 3 kamers, 1 slaapkamer + keuken, 1 kamer waar de kaas stond en met een houten bad waar hij de kaas in laat weken en 1 kamer met 2 grote schone ketels, en er was ook nog een zolder, wat daar was hebben we niet gezien. Een badkamer of wc was nergens te bekennen. Hij vertelde dat hij om de dag met een houten rugzak (die veel op een soort stoel leek) naar beneden liep met de kaas op zijn rug, want in het dorp beneden verkoopt hij zijn kaas. Wij vonden dat natuurlijk heel knap voor zo'n oude man. We mochten een stukje van zijn kaas proeven en Bianca vroeg of we de kaas ook hier konden kopen.

Dat mocht. Mijn ouders en Bianca kochten ieder ¼ kaas. We bedankten hem en gingen weer verder met de wandeling. Na een tijdje gelopen te hebben vonden een verassing. Aan een stuk zandweg stond een auto met melkkannen erin. Wij die dachten dat Hubert helemaal naar het dorp liep maar hij ging dus een heel stuk met de auto. Maar om dat heel stuk naar de auto te lopen is ook heel knap op zijn leeftijd. Toen we uiteindelijk weer bij Bianca aan kwamen gingen we heerlijk BBQ-en. De vlaamse gasten (met wie wij die week waren) hadden heerlijke salades meegebracht. En het toetje was banaan op de BBQ. Heerlijk allemaal.
 
DogWalkTrail kids vertellen
 
Daarna gingen we een fakkeltocht doen, we liepen een stukje tot we bij een pad waren en we de fakkels aanstaken, Nienke (mijn zus 15) en ik mochten met de fakkels lopen. Wij moesten voorop lopen richting een houten bankje, daar zou volgens Bianca's opdrachtgever een cadeautje zijn voor Karlien, Nienke en voor mij. Maar bij dat bankje konden we echter niets vinden. De opdracht gever had iets verteld over een houten voorwerp dat door mensen gemaakt was. Toen herinnerde iemand zich een houten schuur iets verder terug. Daar liepen we heen. Daar vonden we een plastic zak. Daar zaten 2 T-shirts in en een klein hondje in een mandje.

De T-shirtjes met DogWalkTrail erop waren voor Nienke en mij en het hondje voor Karlien. Op de terug weg moest 1 van ons met de fakkel voorop en de andere met de fakkel achterop.
 
DogWalkTrail kids vertellen class=
 
Toen we weer bij Bianca waren maakten ze een kampvuur, het was een hele gezellige avond. Maar omdat wij optijd terug moesten naar de camping konden we maar kort blijven. We namen afscheid en vertrokken.
Bianca, bedankt voor de gezellige week en alles eromheen.

Fraukje
Terug naar boven