•  

Bo bij Dogwalktrail 2007-2009

 
Het is alweer even geleden dat ik voor het eerst mee ging met Dogwalktrail. Op het moment dat ik dit schrijf is het Juni 2009 en zie ik uit naar wederom 2 weken oostenrijk met de alleenreizende weken.
Ruim 1,5 jaar geleden, in september 2007 heb ik voor het eerst kennis gemaakt met Dogwalktrail. Voor mij was het eindelijk een weekend samen met mijn hond Bo er tussenuit. Ik had al een vaker op de site gekeken en het kriebelde al langer om het eens te proberen. Mijn eerste weekend was het Bodhi-kanoweekend. die los samen kon en een groep die aangelijnd moest blijven. Het was een geweldige ervaring, heel veel gewandeld, een oriëntatieloop, een buddytrail, nachtwandeling, kanoën, kortom alles zat er in. Nou heb ik een hond die zich, als hij zich verveeld, zelf heel goed kan vermaken. Dan sta je in het pikkedonker midden in het Ardense bos. Even alle zaklampen en knijpkatten uit, even allemaal stil zijn en luisteren en genieten van de rust en stilte…… Totdat Bo bedenkt dat hij zich verveeld en een tak begint te kraken….Het was zo lekker stil, helaas heeft dat niet zolang geduurd.
 
Bo bij Dogwalktrail 2007-2009
 
En dan de spelletjes bij de buddytrail, ook daar geeft Bo zijn eigen betekenis aan, balletje balletje met een frolicje? Het bekertje is veel leuker om mee te spelen, dus je pakt het eerste de beste bekertje van het rijtje en loopt er mee weg. Zo snel mogelijk alle frolicjes van het touwtje eten? Pfff daar wordt je moe van, bovendien moeten ze eerst goedgekeurd worden voor dat je ze opeet. Tja zo kan ik nog wel even doorgaan. Het kanoën, dat vond hij heerlijk, alleen degene die bij mij in de kano zat, Trudy, wellicht wat minder, misschien heeft zo nog steeds last van haar schouder. Door dat Bo geen kleintje is zaten we met 2 personen en Bo in de kano, ik achterin, Bo in het midden en Trudy voorin. Bo heeft heerlijk liggen zonnen in de kano, maar op een gegeven moment ging hij zittend luieren, en dan heb je als grote hond een steuntje nodig voor je hoofd en lichaam. En er zat voor Bo een slachtoffer voor, waar hij de halve tocht tegenaan gehangen heeft. Bedenk dan even dat Bo zo’n 50 kg weegt, en dat hij dan tegen je aanleunt terwijl je zelf nog moet kanoën. I rest my case. Na het kanoën op zondag zijn we moe maar voldaan naar huis vertrokken. Ik was een geweldige ervaring rijker en wilde zeker terugkomen. Ook wilde ik graag naar oostenrijk om te zien hoe het er daar aan toeging.

Eind 2009 kon ik me eindelijk inschrijven voor de alleenreizende weken in juni 2008. echter vond ik dit nog zo ver weg dat ik besloot om in januari naar het chaletweekend te gaan. Er waren net genoeg deelnemers om het door te laten gaan. Drie gasten en twee gasthonden. Omdat we alle drie best een aardig stukje konden lopen hebben we besloten het programma om te gooien en vooral gewoon iedere dag een flinke wandeling gedaan. Hierbij zijn we zeer creatief geweest en hebben we meerdere routes door elkaar gegooid op zaterdag, om een wat langere wandeling te krijgen. Zaterdag avond hebben we heerlijk gegourmet. Zondag hebben we een stuk gelopen wat niet in de routes zat, maar wat wel erg mooi was, bij de stuwmeren van Nisramont. Ook dit weekend is eigenlijk veel te snel voorbij gegaan. En toen was Oostenrijk nog steeds erg ver weg qua tijd. Dus wat doe je dan, dan boek je nog een weekend ardennen in mei. Helaas pakte dit weekend iets anders uit dan de bedoeling was, Bo liep vanaf zaterdagochtend heel erg mank en wilde eigenlijk ook niet meer lopen. Uiteindelijk ben ik terug naar huis gegaan om daar naar mijn eigen dierenarts te gaan. Hij bleek een ontstoken teen te hebben. Omdat ik dit weekend vroegtijdig heb af moeten breken, mocht ik in september een dagje in Groningen komen kanoën, maar daarover later meer.
 
Bo bij Dogwalktrail 2007-2009
 
Eerst stond eindelijk oostenrijk voor de deur. Ik ben via een vriendin die precies halverwege woont in Duitsland in meerdere dagen naar oostenrijk gereden. In Duitsland ben ik een dagje blijven hangen voor de gezelligheid. Ik was dan ook al op donderdag vertrokken. Op zaterdag ben ik door gereden naar oostenrijk, naar gasthaus Elizabeth. De eerste week had ik de alleenreizende week, de tweede week was een zelfstandige week, waarbij ik activiteiten bij kon boeken. We hebben de Gross glockner gezien op de Gross glocknerdag, 2 keer een kamwandelingen gedaan, waarvan kamwandeling 2 zeker schitterend was,  Samen met Judith (zonder hondje want die was nog iets te jong) en Bianca met Utah en ik met Bo hebben we deze wandeling gedaan. Dat was overweldigend en mooi. Pittig was het wel aangezien we een uur of 6 moesten dalen. Verder hebben we ook een watervalwandeling gedaan en een dagje relaxen op het meer bij zell am see. Daar hebben we over het meer gewaterfietst, om aan de andere kant een ijsje te eten en dan weer terug te fietsen. Op de terugweg hebben en we nog even een stukje gezwommen.
Na 2 weken kwam er helaas al weer een eind aan mijn zomervakantie en moesten we weer terug.
 
Maar niet getreurd in september stond er alweer wat te wachten voor Bo en mij. Eerst mijn dagje Groningen, waar ik zelf een weekend van gemaakt heb. Wat is Groningen toch eigenlijk ook mooi om te wandelen met je hond.  Bij aankomst bleek er ook een vriendinnetje van Bo te zijn, Pepper, dus ook dat was erg leuk. De eerste dag hebben we gewandeld naar de kano plek, waar we een rondje hebben gekanood, wat echter erg zwaar was omdat het erg stormde, toch zijn we nog best een eindje gekomen. ’s Avonds heerlijk gebarbecued. Op zondag hebben we een oriëntatieloop gedaan, waar we heerlijk thee hebben gedronken bij een theehuisje.
Ook dit weekend was voor mij weer errug geslaagd.
Een week later ging ik alweer naar de ardennen voor de challengetrail, samen met Stephanie met haar ijslandertjes en nog twee mensen met hun herder moesten we aan de hand van kaart, kompas en opdrachten de juiste weg zien te vinden naar onze slaapplaats op zaterdag. Na een klein stukje lopen begon het te plenzen en hield het niet meer op. Echter kon ons dat niet meer zoveel deren, want als je eenmaal nat bent, dan loop je door ook. We hebben er best wat lol over gehad haha. Uiteindelijk hoefden we niet buiten in de kou te slapen, maar heerlijk warm in de ferme, waar meerdere gasten waren van Dogwalkrail, maar die een ander arrangement hadden gekozen. Toen we doorweekt bij de ferme kwamen stond er een heerlijk dampende kom soep te wachten. Ook konden we ons even opfrissen in ons appartementje.
 
De volgende dag hadden we nog een wandeling welke op dezelfde manier was opgezet. Onderweg konden we met vragen en opdrachten materiaal verdienen wat we bij de laatste activiteit nodig hadden. De laatste activiteit blek een kano tochtje te zijn en dat vonden we zeker niet vervelend. En ja ook dit weekend was weer veel te snel voorbij gegaan. En dan ben je weer twee maanden thuis, en dan wil er eigenlijk weer een weekendje tussenuit. En dan krijg je een mailtje of je niet zin hebt om naar het winter chaletweekend te komen.
Uhhhh, na even te hebben nagedacht, kon ik het natuurlijk niet laten om er op in te gaan.
 
Bo bij Dogwalktrail 2007-2009
 
Wat een volgeboekt weekend was bleef haast niks over door uiteenlopende omstandigheden (maar vooral het weer) van de andere gasten. Uiteindelijk waren we dus met 4 gasten. Het was een heus winter weekend en met onwijs veel sneeuw. Ik had ook het hondje van mijn vader meegenomen, Diva. Uiteindelijk waren er toch 6 gasthonden plus Utah. De ardennen in de sneeuw is toch weer heel anders, en ook erg mooi. Ondanks dat dit mijn 4e keer was in de Ardennen heb ik toch weer nieuwe stukken gezien, Geweldig hoe ze steeds weer andere routes vinden. We hebben 2 dagen oriëntatielopen gedaan en op zaterdag avond weer lekker gegourmet.
Mijn terugreis naar Nederland was wat minder geslaagd, Bij de afslag Courriere had ik mijn auto met 80 tegen de pal geparkeerd. Het toeval wilde dat Bianca en François van DogWalkTrail 5 minuten achter mij reden en ik hun, nadat ik de politie had gewaarschuwd, een berichtje gestuurd met de mededeling dat ik een ongeluk had gehad. Ze waren bijna tegelijk met de hulpdiensten bij mij en hebben zich over de honden ontfermd. Een ander had Bo niet uit de auto gekregen zonder verdoving. Nadat ze de honden uit mijn auto hadden gehaald zijn ze mee gegaan naar het ziekenhuis waar ik voor controle heen moest. Daarna hebben ze me ook mee genomen naar Nederland. Ik ben nog steeds erg dankbaar dat er toen waren en me ook zo hebben geholpen. In april ben ik ook weer een weekje naar Oostenrijk geweest, wederom omdat mijn geboekte weken in Juni nog erg ver weg waren en ik toch al halverwege in Duitsland zou zijn. Ik had een zelfstandige week, waarbij ik ook veel zelf heb gewandeld en lekker rustig aan gedaan. En nu, nu ben ik weer in afwachting van de alleenreizende weken. Nog 2 weken en het is dus nu aftellen geblazen.

Dogwalktrail, mijn gezonde verslaving.
 
Bo bij Dogwalktrail 2007-2009
Terug naar boven