•  
  1. Home
  2. Ervaringen België 2011

Ervaringen België 2011
 

DWT : Chalet weekend 16-18 september 2011
 

(geschreven door onze Belgische instructrice Ilse de Wolf. Zij is nu meerdere keren als gast mee geweest samen met haar tekkeltje Jules. Dit jaar en dit weekend was haar eerste weekend als DWT instructeur. Speciaal voor onze Vlaamse gasten een leuk verhaaltje over haar ervaring als instructeur)

 
Ervaringen België 2011
 
Het weer voorspelde niets goeds voor het weekend (volgens Frank Deboosere), dus met een bang hartje na een lange werkdag richting de Ardennen. Dé Jules nestelde zich zoals altijd in de passagierszetel van de auto. Hij keek me aan met het idee “geef maar gas baasje, op naar het volgende avontuur”. En toen ging hij slapen.
Het beloofde een moeilijke rit te worden, de avondfile op de ring rond Brussel. Met een uur vertraging zag ik plots de banner van DWT. Bij het hek stonden Manou en Finny mij al op te wachten. Op het terras brandde een lekker vuurtje. Enkele gasten waren al aangekomen, Nico en Marlies met hun Airdaile terriër Joko en Susan met Fido. Kort daarop kwamen ook Astrid met haar partner met hun twee Portugese waterhonden en Judith met Jack. Heel wat testosteron in deze groep. Ik was benieuwd hoe Jules hierop ging reageren. En ja hoor, zoals verwacht, even overal zijn geur verspreiden. Maar alles verliep prima.

Na een korte voorstelling van onszelf en het programma was het tijd om de nacht-boswandeling te maken. Het was echt pikdonker. Ik bleef als laatste en had al snel door dat deze groep er een stevig staptempo op nahield. Hoe Manou hier feilloos de weg naar de chalet kon terugvinden blijft mij nog altijd een raadsel, maar het is dan ook een “krak” hé. Het was echt zalig. Terug in de chalet werd de avond afgesloten met een warm drankje en een knabbeltje.

In de ferme de Werpin kregen we van Manou een piepklein, maar heel leuk kamertje. Ik begrijp heel goed waarom zij hier wil komen wonen. Onze hondjes lagen al te knorren terwijl wij nog volop Frolicjes over touwtjes aan het rijgen waren. Ondertussen maakte Manou alle kaarten klaar voor de volgende dag. Al gauw was het 12 uur ’s nachts en konden wij ook ons bedje induiken.
 
Ervaringen België 2011
 
En zaterdagmorgen, nog steeds geen regen, maar de lucht zag er heel dreigend uit. Met de wagens naar de barrage de Nisramont. Vandaar te voet naar de start van de Ditch-trail. Aan de barrage waren een groep schoolkinderen heel enthousiast over het vinden van de geocache ! Ik kreeg een knipoog van Manou. Deze is er eentje om te onthouden. Na een korte, maar stevige klim begonnen we aan de Ditch-trail. Deze kende ik nog niet. Hier konden de honden ook los. Al snel lagen er drie reuen bovenop de enige teef in het gezelschap. Dit jonge teefje moet duidelijk nog leren hoe ze deze potige kerels van haar af kan houden. Maar al gauw hadden we al onze aandacht nodig om heelhuids deze trail te overleven. Glibberige rotsen, omgevallen bomen, netels, bramen, …

Niet voor iedereen was het makkelijk om deze hindernissen te overwinnen. Maar we hebben het echt gedaan. Ik heb genoten van dit stukje natuur. Rond de middag kwamen we terug bij de auto’s en was het tijd om te lunchen. Nadien splitste de groep zich. Susan verkoos om niet te varen op het meer dus ging ik samen met haar en Fido een stukje stappen rondom het meer. De anderen gingen varen. Na nog wat foto’s van iedereen in de kano’s gingen wij op weg voor een mooie wandeling in een bijzonder kader. Het beloofde een stevige wandeling te worden. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Niet voor niets staat hier om de haverklap een bord met de vermelding telefoonnr “ 112”.

Maar niet voor ons. Op de top heb je een mooi uitzicht op de barrage. Heerlijk,… dit is het leven,… Enkele uurtjes later konden we de anderen net uit het water zien komen, en boy, wat waren die nat!!! Maar het regende nog steeds niet,…
Wij keerden terug naar de chalet om voor het avondeten te zorgen. Sommigen kozen ervoor om nog even iets te gaan drinken in La Roche.

Manou zorgde voor het vuur terwijl Finny en ik het eten klaarmaakten. Voor sommigen een stukje vlees, voor anderen een lekkere kaascroquet, dit alles aangevuld met een heerlijk groetenpakketje, salade en brood. Een mooi einde aan een geslaagde, actieve dag samen met onze viervoeters.
 
Ervaringen België 2011
 
En dan zondag. En nog steeds geen regen. Ook nu waren er twee groepen. Samen met Finny en Susan op weg naar de Bodhi-trail. Susan had al aangegeven dat ze gewoon de wandeling wilde doen zonder de foto’s en de oriëntatie oor ons geen enkel probleem. Manou ging ondertussen wandelen rond de Ourthe. Bij de start van onze wandeling stond er een tentje van een lokale organisatie rond streekgerechten. Mits betaling mochten we aanschuiven. Heel leuk, maar we hadden een eigen programma. Op deze zondag is het genieten van het bos. Voor iedereen. En hier zag je voor het eerst dat de herfst zijn intrede had gedaan. Mooie kleurschakeringen in de bomen op de flank aan de andere kant van de vallei. Onze lunch hebben wij genomen op de oprit van een mooi huisje ipv aan de picnictafel op de heuvel. Het was er veel te koud door de wind. De bewoner van het huisje bood water aan voor onze hondjes. Maar ik zei dat we alles bijhadden. Hij was nieuwsgierig en ik heb wat gepraat met hem (in het Frans) over de organisatie. Achteraf zei Finny tegen mij “ om het op zijn hollands te zeggen : jij lult ook met iedereen”. En ik moet haar gelijk geven. But I love it. Terug aangekomen aan de auto’s nam Susan afscheid van ons. Zij ging nog enkele dagen verder in een B&B. Wij keerden terug naar de ferme de Werpin. Net op tijd om te starten met het funparcours. Manou leidde alle activiteiten in goede banen. inny zorgde voor de foto’s, ik voor de afscheidskado’s. Het was nog een hele leuke namiddag. Net toen het eindelijk begon te regenen namen we afscheid van de mensen en hun honden. Het was een heel diverse groep, maar voor mij was het een uitdaging en ik heb ervan genoten. Graag meer van dit.
 
Ervaringen België 2011
Terug naar boven